Drie maanden Diftar

Op 1 juli 2008 is in Nijlen het Diftar-systeem van start gegaan. De theorie is dat de vervuiler betaalt door voor de afhaling van restafval en GFT per kg te laten betalen. Na drie maanden kreeg elk adres een overzicht van de hoeveelheid geproduceerde afval.
Bij de start van het systeem moest iedereen een provisie betalen van 60 euro. Hiervan zou de kost van de afvalophaling afgetrokken worden. Bij een te lage provisie moet worden bijgestort.

Mijn overzicht ziet er zo uit:
Saldo op 1 juli: 0.00
Betaling van 1/8/2008: 60.00 (De laatst mogelijke betalingsdatum, uiteraard).
Vaste kost van juli tem oktober: -12.00
Saldo: 48.00

Zelfs als je geen afval produceert betaal je nog altijd 3 euro per maand aan vaste kosten! Met een provisie van 60 euro en mijn afvalproductie ziet het er naar uit dat ik ongeveer één keer per jaar een container zal moeten voorzetten en elke 1 à 1.5 jaar 60 euro zal moeten bijbetalen.

Bij het persoonlijk afvaloverzicht zat ook een brochure met veelbelovende resultaten: de gemiddelde restafvalproductie tijdens juli, augustus en september is gedaald van 20kg per inwoner in 2007 naar 12kg per inwoner in 2008.
Zou dit er iets mee te maken hebben?


Misschien moeten we eens met Scriptura langs IOK gaan, dan kan ik onrechtstreeks mijn voor niets betaalde vaste kost terugkrijgen en gaan hun afvaloverzichtjes er misschien wat beter uitzien.

Vals plafond

Vandaag een vals plafond gestoken in het kader van mijn opleiding houtbewerking (lees goedkoop werkvolk gespeeld). In dit geval ging het om het plaatsen van een houten roostering, met daartegen PVC schrootjes. En dat ging zo in zijn werk:

1. Kies een hoogte voor het plafond, tel er de dikte van het plafondmateriaal bij, en tel er de dikte van de bevestigingslatten (22mm) bij. Dat wordt de onderkant van de roostering.
2. Van de onderkant van de roostering, meet een afstand naar beneden, tot op ooghoogte (bv 160cm). Dit is het referentiepunt voor de paslijn.
3. Loop met een pasdarm de hele ruimte rond en zet in alle hoeken de referentiehoogte over.
4. Meet van elk referentiepunt 160 cm naar boven en verbind deze punten met een lijn (smetkoord gebruiken).
5. Langs de lange muren, planken tegen de muur bevestigen; de onderkant van de planken komt gelijk met de smetlijn.
6. De kortste overspanning vullen met evenwijdige planken, ongeveer 40cm uit elkaar; hiervoor worden korte plankjes van 38cm gebruikt (bij planken van 22mm). De eerste plank zit vast tegen de muur, daartegen wordt haaks een kort plankje genageld (schuin genageld). Tegen dit korte plankje komt weer een lange plank (recht genageld), enz.
7. Op het einde opnieuw een plank tegen de muur vastzetten en een plankje op maat zagen van de overschot plus ongeveer 0.5cm. Dit plankje wordt met een zware hamer tussen de laatste plank en de plank tegen de muur geslagen om het geheel op te spannen.
8. Bevestigingslatten (ongeveer 40x22 mm) in de lengterichting tegen de roostering schroeven, ongeveer 40cm uit elkaar. De uiteinden van deze latten mogen niet op een plank uitkomen, maar moeten zweven en met kort latje aaneengezet worden (anders kunnen deze uiteindes niet behoorlijk vastgezet worden op de roosteringplank).
9. PVC aflijsting (voor de schrootjes) rondom rond tegen de bevestingenslatten nagelen.
10. De PVC schrootjes in de aflijsting schuiven en vastnagelen (met roestvrije inox nagels).

In ons geval waren er nog wat moeilijkheden met elektriciteitsleidingen en aansluitpunten die wat verlegd moesten worden, de plaatsing van nieuwe verlichting, en een paar moeilijke hoeken veroozaakt door inspringende steunberen. We hebben ons ook beperkt tot slechts één pasplank tegen de lange muur omdat we de roosteringplanken in putrails konden leggen.

Phrase from nearest book meme

Apparently, some meme is doing the rounds again.

1. Grab the nearest book.
2. Open it to page 56.
3. Find the fifth sentence.
4. Post the text of the sentence in your journal along with these instructions.
5. Don’t dig for your favorite book, the cool book, or the intellectual one: pick the CLOSEST.

My result:

"The general secretary smiled to show he knew the Owl was not sleeping."
- The Altman Code, Robert Ludlum