Tuesday 29 April 2008

Postpakket

Ik heb net heel de namiddag gespendeerd aan de Belgische Post. Pakketjes versturen is helemaal geen probleem; verzendingen naar het buitenland ook niet; iets aangetekend versturen kan altijd; en je verzending verzekeren is altijd het veiligste, dus dat kan de de Post ook. Tot je al die dingen probeert te combineren: durf eens een aangetekend en verzekerd pakketje naar Nederland te versturen en heel het postkantoor staat in rep en roer.

Beginnen bij het begin: opzoeken hoe je het beste een pakketje verstuurt. Voor UPS moet je eerst een klantnummer aanvragen, wat wel even kan aanslepen. Dan toch maar even kijken wat de Post zoal kan aanbieden. Niets, zo blijkt; voor pakketjes wordt je doorverwezen naar Taxipost, maar zij hebben wel veel keus om een pakket van 1kg naar Nederland te sturen: Kilopost Standard (€9 + €9.40 verzekering), Kilopost International (€13 onverzekerd), Taxipost International (€33.50 onverzekerd), Euro-Sprinters (€174.59 zonder BTW).
De keuze was snel gemaakt: het is Kilopost Standard geworden. Dus ik naar het grootste postkantoor uit de streek om er toch maar zeker van te zijn dat ze mij konden verderhelpen.
Het grootste postkantoor uit de streek heeft naast heel veel loketten ook heel lange wachtrijen, maar dat nemen we er maar bij. Na een goed kwartier was het aan mij: ik neem de doos erbij en vraag om ze aangetekend en met aangegeven waarde te versturen naar Nederland.




*stilte*




"Gaat dat eigenlijk wel?"

Waarop ik antwoord dat het volgens hun eigen website toch zeker wel mogelijk is en €18.40 kost. Na een kwartiertje door heel het kantoor rondlopen komt mijn loketbediende dan toch terug met "den boek" van de aangetekende zendingen en de kantoorchef. Die kon er ook niet bij dat ik een pakket aangetekend en verzekerd wilde versturen. En dan nog naar het buitenland ook; ongehoord!
Uiteindelijk, na wat discussieren met mij en andere loketbedienden en wat getokkel op de computer, draaide hij bij en wilde hij wel eens proberen om dat pakketje te versturen.
Hallo? Proberen? Wat valt daar nu in godsnaam aan te proberen? Waar gaan we naartoe als de Post al niet meer weet of en hoe ze paketten kunnen versturen? En dat wil(de) dan bij en hoog en bij laag voorkomen dat privébedrijven op de postmarkt toegelaten worden.
Anyway, om iets verzekerd te versturen moeten alle plaatsen waar een brief of pakket geopend kan worden verzegeld worden met blauwe karteltape. Daar is uiteraard nergens sprake van op de site van de Post. Door het gebrek aan blauwe tape op mijn pakketje kan men het onmogelijk verzekerd versturen, sorry, kous af.

Maar plák die doos dan vol met tape, wat kan mij dat nu schelen. Zo gezegd, zo gedaan; gaat mijn loketbediende nog eens een kwartiertje rondlopen op zoek naar de tape. Uiteindelijk komt ze terug, overlopend van excuses: geen centimeter blauwe tape te vinden, sorry. Het grootste kantoor uit de streek nota bene.

"Zijt ge van Lier zelf?"
"Nee, ik kom van Nijlen."
"Ah, maar dan kunt ge misschien ne keer daar proberen."
"Maar zijt ge zeker dat ze daar blauwe tape hebben?"
"Da weet ik ni hoor, zoveel wordt die niet gebruikt."
"Kunt ge misschien nekeer bellen om het te vragen?"
"OK, hebt ge een minuutje?"

Ik sta daar verdomme al bijna een uur; ja een minuutje kan er ook nog wel bij.
Goed nieuws: in het postkantoor van Nijlen hebben ze blauwe tape.

Aangekomen in Nijlen blijkt dat het kantoor (uiteraard) veel kleiner is, maar wel veel gezelliger en met een aangename sfeer onder de (twee) loketbedienden. En veel minder lang aanschuiven.

"Ik kom voor jullie blauwe tape. Ze hebben er daarjuist voor gebeld vanuit Lier."
"Ingrid! Da's ene voor u; ik weet ni hoe ik da moet doen hoor; veel te ingewikkeld, geef mij uwe klant maar."

Ingrid moest ook even uitzoeken hoe het nu weer in elkaar zat, maar na wat getokkel op de computer, het bijeenzoeken van een hoop etiketten, het doorlezen van de interne documentatie, het opgraven van "den boek" met de aangetekende zendingen (al helemaal vergeeld), het wegen van de zending, en het noteren van de waarde en het adres op het ontvangstbewijs voor de verzekerde zending, ben ik na een twintigtal minuutjes toch gesteld geraakt.

Mijn belastinggeld wordt toch weeral ongeloofelijk goed besteed.