Postpakket

Ik heb net heel de namiddag gespendeerd aan de Belgische Post. Pakketjes versturen is helemaal geen probleem; verzendingen naar het buitenland ook niet; iets aangetekend versturen kan altijd; en je verzending verzekeren is altijd het veiligste, dus dat kan de de Post ook. Tot je al die dingen probeert te combineren: durf eens een aangetekend en verzekerd pakketje naar Nederland te versturen en heel het postkantoor staat in rep en roer.

Beginnen bij het begin: opzoeken hoe je het beste een pakketje verstuurt. Voor UPS moet je eerst een klantnummer aanvragen, wat wel even kan aanslepen. Dan toch maar even kijken wat de Post zoal kan aanbieden. Niets, zo blijkt; voor pakketjes wordt je doorverwezen naar Taxipost, maar zij hebben wel veel keus om een pakket van 1kg naar Nederland te sturen: Kilopost Standard (€9 + €9.40 verzekering), Kilopost International (€13 onverzekerd), Taxipost International (€33.50 onverzekerd), Euro-Sprinters (€174.59 zonder BTW).
De keuze was snel gemaakt: het is Kilopost Standard geworden. Dus ik naar het grootste postkantoor uit de streek om er toch maar zeker van te zijn dat ze mij konden verderhelpen.
Het grootste postkantoor uit de streek heeft naast heel veel loketten ook heel lange wachtrijen, maar dat nemen we er maar bij. Na een goed kwartier was het aan mij: ik neem de doos erbij en vraag om ze aangetekend en met aangegeven waarde te versturen naar Nederland.




*stilte*




"Gaat dat eigenlijk wel?"

Waarop ik antwoord dat het volgens hun eigen website toch zeker wel mogelijk is en €18.40 kost. Na een kwartiertje door heel het kantoor rondlopen komt mijn loketbediende dan toch terug met "den boek" van de aangetekende zendingen en de kantoorchef. Die kon er ook niet bij dat ik een pakket aangetekend en verzekerd wilde versturen. En dan nog naar het buitenland ook; ongehoord!
Uiteindelijk, na wat discussieren met mij en andere loketbedienden en wat getokkel op de computer, draaide hij bij en wilde hij wel eens proberen om dat pakketje te versturen.
Hallo? Proberen? Wat valt daar nu in godsnaam aan te proberen? Waar gaan we naartoe als de Post al niet meer weet of en hoe ze paketten kunnen versturen? En dat wil(de) dan bij en hoog en bij laag voorkomen dat privébedrijven op de postmarkt toegelaten worden.
Anyway, om iets verzekerd te versturen moeten alle plaatsen waar een brief of pakket geopend kan worden verzegeld worden met blauwe karteltape. Daar is uiteraard nergens sprake van op de site van de Post. Door het gebrek aan blauwe tape op mijn pakketje kan men het onmogelijk verzekerd versturen, sorry, kous af.

Maar plák die doos dan vol met tape, wat kan mij dat nu schelen. Zo gezegd, zo gedaan; gaat mijn loketbediende nog eens een kwartiertje rondlopen op zoek naar de tape. Uiteindelijk komt ze terug, overlopend van excuses: geen centimeter blauwe tape te vinden, sorry. Het grootste kantoor uit de streek nota bene.

"Zijt ge van Lier zelf?"
"Nee, ik kom van Nijlen."
"Ah, maar dan kunt ge misschien ne keer daar proberen."
"Maar zijt ge zeker dat ze daar blauwe tape hebben?"
"Da weet ik ni hoor, zoveel wordt die niet gebruikt."
"Kunt ge misschien nekeer bellen om het te vragen?"
"OK, hebt ge een minuutje?"

Ik sta daar verdomme al bijna een uur; ja een minuutje kan er ook nog wel bij.
Goed nieuws: in het postkantoor van Nijlen hebben ze blauwe tape.

Aangekomen in Nijlen blijkt dat het kantoor (uiteraard) veel kleiner is, maar wel veel gezelliger en met een aangename sfeer onder de (twee) loketbedienden. En veel minder lang aanschuiven.

"Ik kom voor jullie blauwe tape. Ze hebben er daarjuist voor gebeld vanuit Lier."
"Ingrid! Da's ene voor u; ik weet ni hoe ik da moet doen hoor; veel te ingewikkeld, geef mij uwe klant maar."

Ingrid moest ook even uitzoeken hoe het nu weer in elkaar zat, maar na wat getokkel op de computer, het bijeenzoeken van een hoop etiketten, het doorlezen van de interne documentatie, het opgraven van "den boek" met de aangetekende zendingen (al helemaal vergeeld), het wegen van de zending, en het noteren van de waarde en het adres op het ontvangstbewijs voor de verzekerde zending, ben ik na een twintigtal minuutjes toch gesteld geraakt.

Mijn belastinggeld wordt toch weeral ongeloofelijk goed besteed.

RSS

Today, I finally started using RSS feeds in Google Reader. Partly because all those blogs and other pages I frequent started to take up too many tabs in Firefox; and partly to get rid of some comments by some people.
Unfortunately, embracing a new technology is all good and well, but only if others provide the means to do so. I can only subscribe to RSS feeds if they are published somewhere. This blog, for instance, does have an RSS feed if I remember correctly, subscribing to it is somewhat more difficult (at least for an RSS noob like me). Where's Wally? or in this case, the feed link?

Pushbike

Went for an afternoon bike trip with some friends today. At least, that was the plan. So what do I do? Clean my bike, tighten and grease the chain, check tyre pressure, check oil level, fill up with petrol, etc. All prepared I joined the group.
As it turned out, this would be about the first real trip of the year for each of the three others. One was in dire need of petrol before we started off; another needed some more air in his tyres; so the first stop would be the nearest petrol station (Gulf in Zandhoven). Arrived there, it appeared they don't offer pressurised air. Off to the next station then (Total in Zandhoven), where we found air, but where one of us found out that leaving his bike unused for a few months takes its toll on the battery.
First we asked a few fellow visitors of the station whether any of them had jumper cables. Tough luck; apparently nobody carries relics like those around anymore. In the end, one of the guys called his boyfriend to come over with jumper cables. Once they arrived, we attempted a jump start. Unfortunately, the cables were too thin to let through starting current.
Finally we decided to try push-starting it. First our unfortunate friend tried it on his own, which didn't work. Then we gave him a push to get him up to speed until he could engage his transmission. This worked first time! I never imagined you could actually push start a motorcycle, because the engine usually runs at much higher rpm than car engines. But still, it worked and we could finally set off.


Today, I also learned the technique to shift gears without declutching: for an upshift, put light pressure on the gear lever, lessen the throttle a little bit, and you should shift easily into the next gear. A downshift is the same, but immediately after the gear change, you need to open up the throttle enough so as to match the speed of the engine with the speed of the wheels.
Upshifting without declutching happens a lot; apparently race drivers do it (probably to not lose speed while reclutching). Downshifting without declutching seems to be even more debatable than upshifting.
Anyway, I tried both and it works. The operation does need some practice, though. And because I have a two-cylinder bike (which reacts immediately to the slightest change in throttle), gearshifting without declutching causes a bit of a shock. I will practice further (it's good to know how to drive a bike to the garage if your clutch cable snaps) but I won't be using the technique much I think. Using the clutch is much smoother.

Beesterij in de voortuin

Er zwerven blijkbaar reeën rond in de buurt (ik dacht eerst dat er een paar honden van de buurman ontsnapt waren). Toen ik zonet thuiskwam stond er een koppel op straat vlak voor mijn huis. Ze liepen wel weg toen ik kwam aangereden, maar niet ver genoeg om te ontsnappen aan mijn fototoestel dat ik snel binnen was gaan halen.