Schelderit

Ik heb vandaag voor de tweede keer aan een MAG activiteit deelgenomen: de lenterit langs de Schelde. De samenkomst was aan het fruitkraam op de parking aan het rond punt van Wommelgem om 0900; daarna werd er in groep naar Sint-Niklaas gereden over de E17. Een ongeloofelijk zenuwachtige bedoening: constant optrekken, afremmen en inhalen om min of meer samen te blijven.


Sint-Niklaas was het eigenlijke vertrekpunt van de rit en er waren een hoop mensen die meteen naar daar kwamen gereden, zonder langs Wommelgem te passeren. Om 1000 vertrokken we voor de eigenlijke rit, met ongeveer 55 man en 10 wegkapiteins. Eerst richting Bazel, dan naar Dendermonde om daar een voormiddagstop te houden (+/- 80km van Wommelgem) en er daarna zowat alle randgemeenten aan te doen.
Onderweg zijn we nog een deel van de groep kwijtgeraakt ook; toen hebben we we een tijdje moeten wachten. Gelukkig was er voor wat spektakel gezorgd om het wachten draagzaam te houden.



Via een hele omweg kwamen we dan uiteindelijk aan in Elversele, waar we in Pat's Place een middagstop hielden (+/- 135km van Wommelgem).
Na de middag (het was ondertussen al een uur of twee, half drie) ging het noordwaards: Stekene, Clinge (NL), een namiddagstop (+/- 180km van Wommelgem) ergens met uizicht op een haventje en een zijarm van de Schelde (deel van het verdronken land van Saeftinghe).


Daarna ging het langs Doel en de haven op linkeroever terug naar Sint-Niklaas. Onderweg verloren we bij zowat elk groot kruispunt wel een paar mensen die recht naar huis wilden. Tegen een uur of 6 kwamen we dan uiteindelijk aan in Sint-Niklaas, waar het overschotje aan rijders en wegkapiteins (daar waren we onderweg ook eent je van verloren) nog even een terrasje gingen doen voor definitief huiswaarts te keren.


De rit zelf liep grotendeels over vrij rustige wegen met, vooral tijdens het eerste deel, nogal wat dorpskernen met het klassieke straatmeubilair (verhogingen, versmallingen, asverschuivingen, ...). We moesten af en toe ook al eens over wat kasseiwegen, en één keer moesten we gewoon terugdraaien omdat er een weg was afgesloten wegens werken.
De snelheid was ideaal, alleen zaten we in de bochten soms wat te dicht opeengepakt naar mijn zin. Ook op sommige stukken waar er wat sneller kon gereden worden zaten we eigenlijk dichter op elkaar dan echt veilig, maar dat was de verantwoordelijkheid van de rijders zelf; ik hield meestal wel voldoende afstand.
De wegkapiteins hebben fantastisch werk geleverd: ze reden allemaal vooraan en bij rotondes en kruispunten waar we geen voorrang hadden werd er eentje achtergelaten om het verkeer tegen te houden. Daarna moesten ze terug naar voor crossen om op een volgend kruispunt onze vlotte doorgang te verzekeren.

Dit was mijn eerste rit in groep en alles bij elkaar viel het heel goed mee; zeker voor herhaling vatbaar!