Nog schilderen

Na een paar dagen hectisch schilderen is alles toch nog op tijd klaargeraakt om mijn eetkamer te ontvangen.

Salon na de eerste laag:

En na de tweede laag:

De kast, de tafel en de zes stoelen:


Next up: de slaapkamer schilderen.

Eerste werkdagen

Vrijdag - dag 0

Om 0930 naar de notaris (Goossens & Verwerft in Grobbendonk) om de hypotheekakte te tekenen en een cheque achter te laten ter waarde van ... veel geld ;-)
Daarna de sleutels gaan ophalen bij de verkopers en dan naar mijn huis gereden om de eetkamer/living op te meten. Tegelijkertijd ook eens getest of ik de geiser en de gaskachel aan de praat kreeg, wat na een paar keer proberen uiteindelijk wel lukte.
Vervolgens naar een tweedehandse eetkamer gaan kijken die mijn grootvader ergens was tegengekomen. De vier meter lange eiken wandkast, eiken tafel en zes eiken stoelen met rieten zittingen bleken net in mijn eetkamer te passen, verkocht dus aan yours truly. Het geheel wordt woensdagvoormiddag geleverd, dus is er werk aan de winkel!

Dag 1

Vóór woensdag moet de eetkamer/living geschilderd zijn. Gelukkig hebben de vorige bewoners de muren vrij proper achtergelaten met geschilderd glasvezelbehang. Gewoon overschilderen dus.
's Morgens naar AsterX gereden voor verf (ongeloofelijk hoeveel kleurkes er tegenwoordig zijn, ik heb iets licht beigeïg genomen) en toebehoren (masking tape, verfrol, verfborstel, ...). Daarna naar Nijlen om de kamer voor te bereiden.

Voor:
Klaar om te schilderen:

Dag 2

De randjes geschilderd:
Ingekleurd (zonder buiten de lijntjes te schilderen):

De vorige bewoners hadden het salon in een donkere kleur geschilderd, daar moeten dus twee lagen over. Vandaag de eerste laag in het salon, morgen een laag in heel de living.
Afplakken is een nachtmerrie: vloer, vensterbanken, deuren, ramen, schoorsteenmantel, ... En als je eenmaal begint met schilderen blijken er altijd weer plekjes te zijn die je gemist hebt.
Dan de randjes schilderen, nog zoiets waar je uren mee bezig bent. Het uiteindelijk inkleuren van de grote vlakken met de verfrol vliegt dan weer goed vooruit.

Laat die confituur maar komen

Ik ben al een tijdje (lees: meer dan een jaar) op zoek naar een woning. Daarbij loop ik ook regelmatig openbare verkopingen af. De voordelen? Het te koop staande goed is publiek te bezichtigen op welbepaalde dagen en uren, er moeten geen afspraken onderhandeld worden met de verkopers. Er zijn geen onzekerheden door concurrent-kopers: je weet wat iedereen biedt en de dag van de toewijzing ligt vast. De prijs kan al eens meevallen, afhankelijk van hoeveel kandidaten er werkelijk geïnteresseerd zijn; bovendien ligt de prijs gemiddeld gezien lager bij een openbare verkoop dan bij een verkoop uit de hand.
Er zijn natuurlijk ook nadelen verbonden aan een openbare verkoop: vanaf het moment van de toewijzing is de koper eigenaar en koopsom en kosten moeten op zeer korte termijn betaald worden (kosten binnen 24 uur, 3 dagen of 5 dagen, naargelang de streek; en koopsom binnen een maand na de toewijzing). Hoewel de koper eigenaar is vanaf de toewijzing, krijgt hij pas het vruchtgebruik nadat koopsom en kosten betaald zijn. Nog een nadeel is dat de registratierechten bij een openbare verkoop hoger zijn dan de registratierechten bij een verkoop uit de hand.

Vandaag is mijn zoektocht beëindigd en start de lijdensweg van 30 jaar boterhammen met confituur: ik heb een huis gekocht in een openbare verkoop.
Het is een huisje in Nijlen, ter grootte van een appartement, maar met nog wat koterij erachter en een ruime tuin (de totale grondoppervlakte is 474m², maar dat is wel inclusief de helft van de straat); plaats genoeg dus om aarbeien, rabarber en andere dingen te kweken om confituur van te maken (toch niet gedacht dat ik die confituur óók nog eens ging kopen zeker).